عنصر ایندیوم از کمترین مواد معدنی موجود در زمین محسوب می شود. این ماده در طبیعت به صورت آزاد پیدا شده است. اما آن را بیشتر می توان از ته مانده هایی که در طی فرآیند پردازش کانی روی بجا می ماند، تولید کرد. به علاوه در سنگ معدن آهن، سرب و مس نیز یافت می شود. لازم به ذکر است که ایندیوم از لحاظ فراوانی مثل نقره است. در حالیکه بسیار ساده تر از نقره بازیابی می شود. به طور کلی می توان گفت که عنصر ایندیوم به صورت تجاری به عنوان محصول جانبی تصفیه روی تولید می شود.
عنصر ایندیم کاربرد های بسیار زیادی در صنایع مختلف از جمله تهیه آلیاژ ها، لحیم ها و همچنین علم الکترونیک دارد. اما توجه داشته باشید که امروزه به دلیل بالا بودن قیمت آن، از بسیاری از این کاربرد ها صرف نظر شده است.
ساخت آلیاژ
اضافه کردن مقدار کمی ایندیوم به آلیاژ های طلا و پلاتین، می تواند آنها را بسیار سخت تر کند.
ساخت دستگاه های الکترونیک و اجزای الکتریکی دیگر همچون رکتیفایر، مقاومت های گرمایی و رسانا های نوری نیز بکار می رود.
سیستم های آژیر خطر آتش
قطعات هواپیما
ساخت آیینه هایی که مثل آیینه های نقره اندود
تعیین تومور بدخیم
در واقع این عنصر برای بسیاری از قسمت های مختلف بدن سمی است. به بیان دیگر، ترکیبات ایندیوم می توانند به قلب، کلیه و کبد آسیب جدی برسانند و به احتمال زیاد تراتوژنیک هستند. همچنین اگر ایندیوم خورده شود، بسیار خطرناک است. به ویژه در زمان بارداری و یا شیردهی، مصرف آن از طریق دهان یا به صورت وریدی خطرناک است. لازم به ذکر است که اثرات ایندیوم بر روی نوزادان متولد نشده یا شیرخوار هنوز نا شناخته است، اما سمی بودن ایندیوم محرز می باشد.
عنصر ایندیوم ایزوتوپ های فراوانی دارد. ایندیومی که در طبیعت وجود دارد دارای دو ایزوتوپ ۱۱۵In (95.71 %) و ۱۱۳In (4.29 %) می باشد. دقت داشته باشید که فقط ایزوتوپ ۱۱۳In پایدار است. علاوه بر آن، ۳۹ ایزوتوپ ناپایدار ایندیوم نیز شناخته شده است. عدد جرمی این ایزوتوپ ها از ۹۷ تا ۱۳۵ گزارش شده است.
در هیچ ارگانیسم زنده ای نقش متابولیکی ندارد. همانند نمک های آلومینیوم، یون های ایندیم نیز می توانند در هنگام تزریق برای کلیه ها سمی باشند. علاوه بر آن، اکسید قلع ایندیم و فسفید ایندیوم، می توانند به سیستم ریوی و یا سیستم ایمنی بدن آسیب بزنند (بیشتر از طریق ایندیوم یونی). اما توجه داشته باشید که در صنایع جوشکاری و نیمه هادی ها، که در آنها مقدار مواجهه با عنصر ایندیم بسیار زیاد است، هیچ شواهدی در مورد اثرات جانبی و مسمومیت گزارش نشده است. از آنجاییکه درباره اثرات منفی این ماده بر روی سلامتی انسان، اطلاعات بسیار اندکی موجود است، پس باید مراقب بود.
