ویتیلیگو بیماری پوستی است که باعث از بین رفتن رنگ پوست (رنگدانه) و ایجاد لکه های پوستی می شود.
به طور کلی ویتیلیگو یک بیماری خود ایمنی محسوب می شود. اختلالات خود ایمنی هنگامی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به بافت ها و اعضای بدن خود حمله کند. در افراد مبتلا به ویتیلیگو سیستم ایمنی بدن به سلولهای رنگدانه (ملانوسیت) در پوست حمله می کند. حدود 15 تا 25 درصد از مبتلایان به ویتیلیگو نیز تحت تأثیر حداقل یک اختلال خود ایمنی دیگر ، به ویژه بیماری خود ایمنی تیروئید ، آرتریت روماتوئید ، دیابت نوع 1 ، پسوریازیس ، بیماری آدیسون یا لوپوس اریتماتوز سیستمیک قرار دارند.
متوسط سن شروع ویتیلیگو در اواسط دهه بیست است ، اما در هر سنی ممکن است ظاهر شود. این روند گاهی به مرور زمان پیشرفت می کند ، به طوریکه قسمت های بیشتری از پوست رنگدانه را از دست می دهند.
در صورت عدم وجود سایر بیماریهای خود ایمنی ، ویتیلیگو به تنهایی بر سلامت عمومی یا عملکرد بدنی تأثیر نمی گذارد.
بیماری لکودرمی یا همان ویتیلیگوی تماسی در تماس با برخی مواد شیمیایی اتفاق می افتد. ترکیباتی مانند فنل و مشتقات آن ، مونو بنزن و هیدروکینون ها از جمله موادی هستند که می توانند منجر به از دست دادن رنگدانه های پوستی به صورت غیرقابل برگشت شوند.
از راههای تشخیص این بیماری پوستی شغلی وجود ضایعات تنها در اندامهای در معرض تماس مانند دست ها و گاها” پاها می باشد. برخلاف ویتیلیگو اتوایمیون که می تواند در دیگر نواحی بدن مانند صورت ، بازوها ،آگزیلاری و ناحیه ژنیتالیا حتی دیده شود.
اثبات سابقه مواجهه با این ترکیبات قطعا” در تعیین علت شغلی بودن بیماری ضروری ست.

منبع:occmed